تاریخچه کمیته بین المللی پارالمپیک

اصطلاح پارالمپیک از ترکیب لغات یونانی "پارا" به معنای "کنار" یا "موازی" و "همراه" و المپیک به وجود آمده است تا به این ترتیب نزدیکی و اهمیت نهضت المپیک و معلولین نشان داده شود.

IPC Logo 2019

کمیته بین‌المللی پارلمپیک (IPC) سازمانی برای دستیابی به اعتلای ورزش و توسعه فرصت‌های ورزشی برابر برای تمامی افراد دارای معلولیت از سطح مبتدی تا نخبه می‌باشد که ترویج ارزش‌های پارالمپیک شامل جرأت، اراده، الهام بخشی و برابری جزء مأموریت‌های اصلی آن محسوب می‌شود و به عنوان سازمان جهانی متولی جنبش پارالمپیک شناخته شده است.

IPC در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۹ تأسیس شد. این سازمان غیرانتقاعی بین‌المللی دارای ۱۷۴ عضو به عنوان کمیته‌های ملی پارالمپیک (NPCs) از ۵ قاره می‌باشد. مجمع عمومی IPC عالی‌ترین مرجع تصمیم‌گیری ورزش‌های معلولین می‌باشد که توسط هیأت رئیسه و کمیته اجرایی اداره می‌شود و مقر آن در شهر بن آلمان است. "دکتر رابرت استید وارد" اولین رئیس کمیته‌های بین‌المللی پارالمپیک بود که تا سال ۲۰۰۱ این مسئولیت را به عهده داشت.

 بازی‌های پارالمپیک

چهار سال پس از تأسیس مرکز ضایعات نخاعی در بیمارستان «استوک مندویل» انگلستان توسط دکتر «لودویک گاتمن» و استفاده از ورزش برای توانبخشی معلولین جنگ جهانی دوم، اولین دوره مسابقات ورزشی ویژه «ورزشکاران ویلچری» به نام «بازی‌های استوک مندویل» همزمان با افتتاحیه پانزدهمین دوره «بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ لندن» برگزار شد.

در سال ۱۹۵۲ کمیته بین المللی «بازی‌های استوک مندویل» تشکیل شد. ۱۹۶۰ اولین دوره بازی‌های پارالمپیک بلافاصله بعد از بازی‌های المپیک در رم ایتالیا برگزار گردید. از آن سال بازی‌های پارالمپیک هر ۴ سال یک بار به طور منظم برگزار و با برگزاری اولین دوره پارالمپیک زمستانی در سال ۱۹۷۶ سوئد ارتقاء کیفی و کمی آن همچنان ادامه دارد.