بیست و چهارم مهرماه در تقویم رسمی کشور به‌عنوان «روز ملی پارالمپیک» نام‌گذاری شده است؛ روزی که فرصت ارزشمندی برای بازاندیشی در جایگاه ورزش افراد دارای معلولیت و تأکید بر ضرورت توسعه ورزش فراگیر در جامعه فراهم می‌آورد.
به گزارش روابط‌عمومی کمیته ملی پارالمپیک، این مناسبت نه تنها یادآور تلاش‌ها و افتخارات ورزشکاران پارالمپیکی است، بلکه بستری برای آگاه‌سازی اجتماعی و ارتقای نگرش عمومی نسبت به توانمندی‌های افراد دارای معلولیت به شمار می‌رود.
ثبت این روز در تقویم ملی، حاصل تلاش‌های مستمر کمیته ملی پارالمپیک ایران در سال‌های گذشته است؛ تلاشی که با هدف پاسداشت دستاوردهای ورزشکاران و فراهم آوردن فرصت آگاهی‌بخشی عمومی صورت گرفت. امروز نیز این کمیته نقش محوری در گرامیداشت «روز ملی پارالمپیک» ایفا می‌کند و هر ساله با برگزاری مراسم‌ها، جشنواره‌ها و برنامه‌های متنوع ورزشی ـ فرهنگی در سراسر کشور، زمینه مشارکت گسترده افراد دارای معلولیت، خانواده‌ها و عموم مردم را فراهم می‌آورد. این رویدادها علاوه بر ایجاد شور و نشاط اجتماعی، به ترویج نگرش مثبت جامعه نسبت به ظرفیت‌های افراد دارای معلولیت تأثیر عمیقی به جای می‌گذارند.
ورزش همگانی و فراگیر، نخستین گام در مسیر توانمندسازی است. حضور فعال افراد دارای معلولیت در برنامه‌های ورزشی عمومی، امکان افزایش اعتمادبه‌نفس، ارتقای سلامت جسمی و روانی، و تقویت مهارت‌های اجتماعی را فراهم می‌سازد. این حضور تدریجی می‌تواند به شناسایی استعدادها و هدایت آنان به مسیر ورزش قهرمانی منجر شود؛ مسیری که در نهایت زمینه‌ساز موفقیت آن‌ها در بازی‌های پاراآسیایی، پارالمپیک و سایر رقابت‌های جهانی و بین‌المللی خواهد بود.
با این حال، تحقق این چشم‌انداز تنها در پرتو تلاش فردی یا سازمان ممکن نیست. نقش خانواده‌ها در ایجاد انگیزه و حمایت مستمر از فرزندان، مشارکت سازمان‌های بهزیستی در تأمین خدمات حمایتی و تخصصی و جایگاه نظام آموزش و پرورش در فراهم‌سازی فرصت‌های برابر ورزشی، سه رکن اصلی در پرورش و شکوفایی ورزشکاران دارای معلولیت محسوب می‌شوند. قطعا هم‌افزایی این سازمان‌ها و سایر نهادها همراه با سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌های کمیته ملی پارالمپیک می‌تواند مسیر رشد ورزش فراگیر را هموار کرده و زیرساخت‌های لازم برای پرورش قهرمانان آینده را مهیا سازد.
روز ملی پارالمپیک فراتر از یک مناسبت تقویمی است؛ این روز یادآور ضرورت توجه به ورزش به‌عنوان ابزاری برای ارتقای کیفیت زندگی، تقویت همبستگی اجتماعی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های الهام‌بخش ورزشکاران دارای معلولیت است.
سرمایه‌گذاری در ورزش فراگیر، سرمایه‌گذاری در توسعه انسانی و اجتماعی است؛ سرمایه‌ای که ثمرات آن نه تنها در عرصه ورزش، بلکه در تمامی ابعاد فرهنگی و اجتماعی جامعه نمایان خواهد شد.