نیره عاکف ملی‌پوش اسبق تیم پاراتیراندازی کشورمان سیزدهم
فروردین 1343 در شهر مشهد متولد شد.
عاکف در کودکی و نوجوانی با علاقه به ورزش، رشته‌هایی مانند
ژیمناستیک، تنیس روی میز و والیبال را دنبال کرد اما در 18 سالگی بر اثر حادثه و آسیب نخاعی دچار معلولیت شد.
او در این
باره این اتفاق و تغییرات بزرگ زندگی‌اش می‌گوید: «هیچ شناختی از معلولیت نداشتم. هیچ فرد دارای معلولیتی را هم ندیده
بودم. فکر می‌کردم این تنها منم که در زندگی حادثه دیده‌ام و آسیب نخاعی بزرگترین مسأله دنیاست. پس از هشت سال، وقتی
برای اولین بار، با راهنمایی یک دوست به تماشای بسکتبال با ویلچر رفتم، شگفت زده
شدم. از آشنایی با دخترانی که با ویلچر به دنبال توپ می‌دویدند، دختران دانشجو،
شاغل، زنانی که رانندگی می‌کردند، مادرانی که با ویلچر، پی ورزش را گرفته بودند...»
این‌ها، راه نیره را روشن
کرد و زندگی از دست رفته‌اش، دوباره جان گرفت.
او سال ١٣۶٩
با ورزش افراد دارای معلولیت آشنا شد، همزمان تحصیل را ادامه داد و در
دانشگاه به تحصیل رشته زبان و ادبیات فارسی پرداخت و با آغاز پاراتیراندازی،
تمرینات آن و قهرمانی در رقابت‌های کشوری، به عضویت تیم ملی پاراتیراندازی درآمد.
عاکف در مسابقات
منطقه‌ای آسیا-اقیانوسیه 1999 به میزبانی استرالیا با قرار گرفتن در جایگاه پنجم
فینال تپانچه بادی موفق به کسب سهمیه پارالمپیک شد و در بازی‌های پارالمپیک سیدنی
2000 نیز با کسب مدال برنز اولین مدال تاریخ ورزش بانوان ایران در پارالمپیک را به‌دست
آورد.
نیره عاکف
پس کسب این نشان ارزشمند در رقابت‌های بین‌المللی دیگری نیز شرکت و مدال‌های رنگارنگی
به کارنامه ورزش قهرمانی خود افزود.
او بعدها
ازدواج کرد و مادر شد. پس از کناره‌گیری از ورزش، هم با تأسیس یک
آژانس هواپیمایی و کارآفرینی کردم و در تمام طول زندگی شغلی‌اش، اولویت را به همکاری
با زنان و به ویژه زنان دارای معلولیت داد.